Βρεθήκαμε το πρωί με τον Γιώργο Καρακύρη και τον Τάκη Καπλαντζή για να ανέβουμε στην κορυφογραμμή του Υμηττού και να μπούμε στο γνωστό βάραθρο. Είχαμε σκοπό να κάνουμε και κάποιες βελτιώσεις αρματώματος και αντικαταστάσεις σε παλιά γαλβανιζέ βύσματα και σπίτ που έχουν παρουσιάσει σκουριές και φθορές αντίστοιχα, αλλά ο Τάκης θα έφευγε, οπότε μπήκαμε για απλή επίσκεψη, χωρίς τρυπάνι. Τα δεσίματα τα κάναμε αναγκαστικά στις υπάρχουσες αγκυρώσεις και σε φυσικές δεσιές, διαπιστώνοντας για μια ακόμη φορά ότι κάποιοι φεύγοντας από το σπήλαιο παίρνουν τα παξιμάδια που αφήνουμε πάνω στα βιομηχανικά. Εμείς στα σημεία που χρησιμοποιήσαμε αφήσαμε βέβαια τα παξιμάδια για τον επόμενο σπηλαιολόγο να τα χρησιμοποιήσει, ελπίζοντας να τα ξαναβρούμε εκεί.
Κατεβήκαμε μέχρι το πατάρι στα 70μέτρα, ξενάγησα τον Γιώργο που ερχόταν για πρώτη φορά, του είπα για τη συνέχεια προς τα κάτω, τα νέα κομμάτια που εξερευνήσαμε πριν από μερικά χρόνια και το παράθυρο που βλέπαμε απέναντι από το πατάρι το οποίο ήταν η αφορμή για το στήσιμο της μεγάλης τραβέρσας πρόσβασης που μας οδήγησε στις νέες αίθουσες. Τσιμπήσαμε κάτι και ξεκινήσαμε για πάνω βρίσκοντας χρόνο να φωτογραφήσουμε κάποια όμορφα σημεία. Προλάβαμε ανοιχτό και το αναψυκτήριο στην Καλοπούλα για ένα ζεστό τσάι.
Άγγελος Βλαχόπουλος