Ο δρόμος μας έφερε πάλι κοντά στις περιοχές που χρόνια τώρα ψάχνουμε και έχουμε εντοπίσει πολλά σπήλαια με τη βοήθεια ντόπιων βοσκών και κυνηγών, αλλά αυτή τη φορά κυνηγήσαμε σημεία που εντόπισε ο Τάκης Καπλαντζής από το Google earth. Ξέραμε ότι είχαμε μικρές πιθανότητες να βρούμε κάτι αξιόλογο, αλλά ο τόπος έδειχνε και ήταν πολλά υποσχόμενος.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα χωματόδρομο και ανεβήκαμε από μονοπατάκια που είχαν χαράξει αμυδρά άγρια ζώα που όπως ήταν φυσικό μας πέρασαν από πολύ χαμηλά έως αδιαπέραστα χωρίς το ματσέτι σημεία και μετά από περισσότερη από μιάμιση ώρα ανάβασης, φτάσαμε ακριβώς στο σημείο που ψάχναμε. Αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχε κάτι εκεί, αλλά βρήκαμε τρία-τέσσερα παρα λίγο σπήλαια!
Συνεχίσαμε να ερευνούμε σε μαγευτικά τοπία περνώντας από διάσελα και κορυφογραμμές με δεντρα και βράχια όλα καταπράσινα και σκεπασμένα από μούσκλια και πυκνή χαμηλή βλάστηση ανάμεσα στα έλατα και τους κέδρους και κάποια στιγμή κατά το απόγευμα στραφήκαμε πρός το αυτοκίνητο. Χρειαστήκαμε αρκετή ώρα να το φτάσουμε, αλλάξαμε τα ρούχα που μας είχε μουσκέψει μια απαλή βουνίσια βροχή και καταλήξαμε σε γνωστό μας από άλλες εξορμήσεις ταβερνάκι.
Σπήλαιο μπορεί να μη βρήκαμε αυτή τη φορά, αλλά γνωρίσαμε έναν ωραίο τόπο που δεν είχαμε ξαναπάει και τώρα θα μπορέσουμε να μιλήσουμε γι αυτόν με ντόπιους ανθρώπους αν χρειαστεί, γνωρίζοντας κάποια χαρακτηριστικά του.
Άγγελος Βλαχόπουλος