Από το φυτό Μύρτος, την Μυρτιά δηλαδή που προφανώς αφθονούσε στην περιοχή, πήρε το όνομά του ο Δήμος και η πόλη Μυρρινούς από την αρχαία εποχή και η σημερινή ονομασία “Μερέντα” φαίνεται να αποτελεί παραφθορά του αρχικού ονόματος. Είναι το ύψωμα αριστερά μας απέναντι από το Πάνειο όρος που είναι δεξιά μας όπως πηγαίνουμε από τη Λεωφόρο Λαυρίου προς Κερατέα.
Από παλιές αναφορές μελών της ΕΣΕ, γνωρίζαμε ότι υπάρχουν εκεί, εκτός από τα γνωστά, δύο ακόμη σπήλαια κοντά στο χωριό Κουβαράς. Το προηγούμενο Σάββατο ο Απόλλωνας Θρασυβουλίδης το πέρασε ψάχνοντας την περιοχή για να τα εντοπίσει, με βάση πληροφορίες και παλιές αναφορές εποχών που ο δορυφορικός εντοπισμός σημείου δεν ήταν σε κοινή χρήση. Τα βρήκε, κράτησε τα στίγματα και εύκολα πιά αυτό το Σάββατο τα επισκεφθήκαμε.
Το πρώτο είχε σκεπαστεί από τα σχοίνα που είναι η επικρατούσα βλάστηση στην περιοχή και χρειάστηκε να κόψουμε μερικά κλαριά για να περάσουμε. Είχε συνολικό βάθος περίπου 25μέτρα, ο στολισμός ήταν στα χαμηλότερα σημεία και αρκετά στεγνός. Τα αρματώματα ήταν μονά αυτοδιάτρητα περίπου 10ετίας ή παλιότερα, αλλά σε αρκετά καλή κατάσταση, προσθέσαμε όμως δικά μας και χρησιμοποιήσαμε βραχοδεσίματα.
Το δεύτερο ήταν σε απόσταση 500μέτρων από το προηγούμενο, δεν χρειαζόταν τεχνικές σχοινιών και είχε βάθος περίπου 10μέτρα με εύκολα περάσματα και μεγαλούτσικες αίθουσες.
Άγγελος Βλαχόπουλος